Przeciwko starszemu skargi nie przyjmuj, chyba że jest ona oparta na zeznaniu dwu lub trzech świadków. (1 Tm, 5:19)

Ta krótka instrukcja napisana przez apostoła Pawła do Tymoteusza przekazuje nam bardzo wiele na temat rozstrzygania konfliktów we wspólnocie kościelnej, gdy stroną są przywódcy. Po pierwsze jest możliwość złożenia skargi na przywódców. Po drugie wspólnota wie do kogo taką skargę skierować – musi to być sprawa jawnie ustanowiona. Po trzecie, istnieje mocna ochrona przywódców przed nieuzasadnioną skargą – rozpatrywane są tylko te skargi, które znalazły potwierdzenie w świadectwie więcej niż jednej osoby.

Zastosowanie takiego mechanizmu przynosi rozliczne korzyści. Chroni wspólnotę przed nadużyciami ze strony przywódców, które z różnych powodów są możliwe i zdarzają się. A może nawet zatrzyma coś niezdrowego wystarczająco wcześnie? A ponadto daje właściwy, zdrowy upust pojawiającemu się niezadowoleniu – rozmowa z dojrzałym autorytetem jest o wiele lepsza niż narzekanie wewnątrz wspólnoty!

Czy osoby, które prowadzisz jako przywódca wiedzą, do kogo mogą pójść na skargę na Ciebie?