Małżeństwo

Oto fragment opracowania pastora Tadeusza Ferfeckiego na temat małżeństwa, rozwodu i powtórnego związku (cały tekst w formacie pdf):

Rady dla duszpasterzy

o   Małżeństwo jest projektem Boga Stwórcy i należy stosować całą Biblię w celu
budowania teologii małżeństwa.

o   Pismo Święte jest najwyższym autorytetem, należy też szanować i respektować
stanowione prawo oraz pielęgnować przyjęte dobre tradycje.

o   Ślub jest ustanowionym prawem, a „ślub kościelny” dobrą tradycją, która jest
okazją do błogosławieństwa i modlitwy o nowożeńców.

o   Kościół powinien wziąć odpowiedzialność za przygotowanie osób do małżeństwa
angażując się w ślub. Oczekujemy od narzeczonych otwartości i gotowości.

o   Uczciwe i otwarte mówienie o dopuszczalności rozwodów, spowoduje, że
małżeństwa przechodzące jakiś kryzys nie będą tego ukrywać do chwili, gdy jest za
późno na jakąkolwiek pomoc i nie ma już, czego ratować.

o   Kiedy pojawia się kryzys w małżeństwie, proponujemy najpierw próbę ratowania
małżeństwa, a potem proces naprawczy polegający na rozprawieniu się ze swoją winą
i przebaczeniu drugiej stronie. Rozwód traktujemy jako ostateczność w sytuacji, jeśli
okaże się, że uratowanie małżeństwa nie jest możliwe.

o   Trwanie w toksycznym związku nie jest sukcesem, ale raczej ratunek, uzdrowienie
i wolność w Jezusie. Celem posługi duszpasterskiej jest spowodowanie, by nie doszło
do rozwodu, nie dlatego że nie wolno, ale dlatego, że zainteresowani nie będą tego
chcieli!

o   Osoby rozwiedzione, które rozwiodły się z Biblijnie uzasadnionych powodów i
mają uporządkowaną sytuację prawną zasługują na takie same traktowanie w kościele
jak wchodzący w związek małżeński po raz pierwszy.

o   Oczekujemy od wszystkich, w tym od osób rozwiedzionych szczerości i gotowości
na posługę przygotowującą do wejścia w związek małżeński. Pomimo, że mają już
jakieś doświadczenie, to muszą być świadomi, że osoba zaangażowana w trudną
sytuację, która sprawia ból nie jest do końca obiektywna w swojej sprawie i często nie
jest wstanie rozpoznać do końca czy jest uzdrowiona ze zranień.

o   Jeśli zdarzy się, że osoby już weszły w związek małżeński w jakiś nie do końca
właściwy sposób, a planowane jest jakieś uroczyste nabożeństwo to powinna to być
odpowiednia (inna) formuła. Należy dopilnować, by to było uczciwe i np. zamiast
ogłoszenia, że bierze sobie za żonę / męża… błogosławimy małżonków.

o   Szanujemy wolność ludzi do podejmowania decyzji zgodnie z własnym sumieniem
i oczekujemy zrozumienia, by móc z tego prawa skorzystać w sytuacji, kiedy nasze
sumienie nie pozwala nam na zaangażowanie się w czyjś ślub.

Wielkim wyzwaniem duszpasterskim w Kościele jest sytuacja gdy ktoś, kto ma
pozycję przywódczą rozwodzi się i / lub wchodzi w nowy związek małżeński. Należy
bez żadnych wątpliwości zaproponować takiej osobie posługę i czas na „proces
naprawczy”. Ktoś kto nie podda się niczyjej posłudze i pomocy nie powinien pełnić
żadnej posługi związanej z pozycją w Kościele. Nikt nie może sam decydować o tym
czy może nadal pełnić publiczną służbę, co najmniej z trzech powodów:

  1. Standardy Bożego Królestwa i zasady Pisma Świętego.
  2. Ze względu na świadectwo ewangelii, gdyż nie można być „adwokatem – obrońcą” we własnej sprawie.
  3. Osoba bezpośrednio zaangażowana w tak głęboką porażkę, względem tego jaki
    jest Boży plan dla małżeństwa, nie jest w stanie być obiektywna.

Jednym z największych wyzwań duszpasterskich są kwestie małżeństwa, a konkretniej rozpadu/rozwodu i możliwości powtórnego małżeństwa. Zazwyczaj jesteśmy stawiani wobec faktów dokonanych, często zbyt późno, aby coś zrobić. Ale może jednak parę wskazówek pomoże nam.

Trudne sprawy najlepiej załatwić na początku, zanim staną się jeszcze trudniejsze. Zatem, jeśli ktoś chciałby stać się częścią wspólnoty, którą prowadzimy, albo po prostu nawraca się i pojawia się sprawa chrztu w wodzie. to wśród rzeczy, które powinny być wyjaśnione przed decyzją o chrzcie /przyjęciem do wspólnoty jest wyjaśnienie stanu małżeńskiego tej osoby.

Pomocne mogą się okazać pytania: Czy jesteś w związku z kimś? Czy jest to związek małżeński? Czy w przeszłości miał miejsce związek małżeński, który się rozpadł? Jeśli odpowiedzi na któreś z tych pytań wskażą na problem (życie ze sobą bez ślubu, przebyty rozwód albo separacja), to sprawa będzie wymagała oceny i działania. Ogólną zasadą jest, że jeśli ktoś nawraca się do Boga, to stara się naprawić ze swojej przeszłości wszystko, co da się naprawić. Jeśli żyje bez ślubu, to powinni się rozstać, albo wziąć ślub. Jeśli się rozszedł, to trzeba sprawdzić czy da się odbudować zniszczoną relację małżeńską. Jeśli relacji małżeńskiej nie da się już naprawić, to na pewno trzeba popracować nad złymi sposobami myślenia, które mogły się przyczynić do jej rozpadu oraz uzdrowieniem z urazów, które zostały spowodowane przez rozpad relacji.

Jeśli ktoś jest po rozwodzie i trafia do nas, to jak najszybciej powinniśmy ustalić, czy jest to osoba stanu wolnego (uznajemy, że miała prawo do rozwodu albo, że już w żaden sposób nie da się naprawić zniszczonej relacji). Lepiej to zrobić, zanim ten ktoś nawiąże z drugą osobą relację i zacznie się pytać o możliwość wzięcia ślubu w kościele.

Pan Bóg wybacza każdy grzech, także rozwód, o ile osoba, która się do niego przyczyniła przyznaje się do winy i zmienia swój sposób myślenia na temat małżeństwa. Może być konieczne ustanowienie prawidłowego, biblijnego zrozumienia małżeństwa!

Związek małżeński zostaje zawarty, gdy w obecności osoby reprezentującej Kościół (pastora) dwoje nowożeńców składa sobie wzajemne ślubowanie. Pastor nie „udziela ślubu”, ale jest świadkiem jak nowożeńcy sobie ślubują nawzajem, a następnie, reprezentując Kościół błogosławi zawarty związek. Cała uroczystość ma charakter ceremonii, której wszystkie składowe powinny być starannie przygotowane i dobrze przeprowadzone, aby w ten sposób podkreślić znaczenie małżeństwa. Ślubowanie małżeńskie w ramach Kościoła Bożego w Chrystusie nie ma skutków cywilno‑prawnych (nie jest to „ślub konkordatowy”), a więc powinno być poprzedzone ślubem w Urzędzie Stanu Cywilnego (ewentualnie można poprosić duchownego z Kościoła, który ma takie uprawnienia, aby odebrał ślubowanie). Na co należy zwrócić uwagę?
  1. Przygotowanie do życia małżeńskiego. Materiały do kursu przedmałżeńskiego są dostępne tutaj.(link do pliku PRZEDMAL)
  2. Ustalenie przebiegu uroczystości. Zwykle jest to nabożeństwo z oprawą muzyczną (pieśni uwielbiające Boga ewentualnie nawiązujące do tematu małżeństwa), nauczaniem o małżeństwie i/lub krótką prezentacją Ewangelii (zwykle są obecne osoby jeszcze nie nawrócone) oraz oczywiście z samym ślubowaniem. Przykładowy program wydarzenia jest tutaj.(link do pdf SLUB_porzadek)
  3. Tematyczne kazanie nie powinno być zbyt długie (do 30 minut). Przykłady takiego kazania zostaną tu wkrótce zamieszczone.
  4. Ustalenie treści roty małżeńskiej. Przykładowa rota jest tutaj. (link do pdf SLUB_rota)
  5. Zadbanie o takie sprawy jak:
  • odpowiednia sala (najlepiej budynek kościelny),
  • udekorowanie sali,
  • program zrozumiały, przyjazny dla osób „niekościelnych”,
  • przygotowanie wydrukowanego tekstu programu i roty w estetycznej okładce,
  • pomoc w przytrzymaniu mikrofonu w momentach, gdy prowadzący ma zajęte obydwie ręce,
  • talerzyk, tacka na obrączki – powinny się tam znaleźć przed rozpoczęciem uroczystości
  • niektóre elementy ślubowania można przećwiczyć
Patrz także uwagi na temat małżeństwa w „Podręczniku pastorskim” (link do pdf PODRECZNIK_pastorski) Richarda Bruntona około strony 45 (uwaga, to jest wersja jeszcze przed korektą, wszelkie uwagi poprawiające błędy mile widziane).

W obecnym czasie często stawiamy czoła pytaniu: czy konieczny jest ślub, aby ze sobą żyć razem? Wbrew pozorom nie jest to wcale rzadkie pytanie, na które napotykamy w naszej odpowiedzialności duszpasterskiej. Oto kilka pomocnych uwag:

  • Biblia nic nie mówi o ślubowaniu małżeńskim– taki rytuał nie jest w niej opisany, ani też nigdzie nie jest napisane, żeby był wymagany (śluby „kościelne” to pewnie wynalazek Kościoła z czasów po cesarzu Konstantynie?)
  • ale zawsze było wiadomo, kto jest małżeństwem, a kto nie, co oznacza, że były jasne społecznie rozpoznawane zwyczaje zawierania związku małżeńskiego (musiało tak być, bo to była podstawa do rozstrzygnięcia, czy akt seksualny jest wszeteczeństwem/cudzołóstwem czy też nie; również nie byłoby pojęcia cudzołóstwa bez pojęcia związku małżeńskiego mężczyzny i kobiety)
  • apostoł Paweł uznaje „świeckie” małżeństwa za święte, czyli wiążące (patrz I Kor. 7)
  • jeśli zawieranie małżeństwa polega na wzajemnym ślubowaniu sobie (a tak jest w naszej kulturze!), to treść ślubowania powinna odpowiadać Ef. 5,22-33
  • Pan Bóg jest bardzo zainteresowany małżeństwem jako przymierzem, bo to zapowiada Jego przymierze z Kościołem (patrz Ef. 5,31-32 oraz Mal. 2,14)

Pogrzeb

W różnych miejscach naszego kraju są nieco różne zwyczaje dotyczące pogrzebu. Generalnie uroczystość składa się z dwóch części – w kaplicy/budynku kościelnym oraz na cmentarzu, pomiędzy którymi trumna z ciałem (lub urna) jest przewieziona z kaplicy do grobu na cmentarzu.

Pierwsza część, w pomieszczeniu zamkniętym, a więc niezależna od pogody, zazwyczaj w dobrych warunkach akustycznych, pozwala na dowolny porządek w ramach uzgodnionego czasu (np. w domu pogrzebowym w Warszawie będzie to maksymalnie 30 minut). W tym czasie właściwym tematem jest przesłanie na temat życia, mądrego wyboru, którym jest nawrócenie i wiara w Chrystusa. To jest dobra okazja, aby głosić ewangelię, bo ludzie są wyjątkowo świadomi końca swojego życia! Ważna jest oprawa muzyczna – muzyka w tle powinna być gdy ludzie się schodzą. Tę część uroczystości można zacząć jednym lub dwoma utworami muzycznymi i zakończyć jednym, gdy trumna jest wynoszona (dobry temat, to zmartwychwstanie).

Druga część, złożenie trumny z ciałem do grobu. Tutaj stosownym tematem jest głoszenie na temat zmartwychwstania. Jeśli osoba zmarła jest zbawiona, warto podkreślić, że ona ma się dobrze, nie ma jej tutaj, do grobu składamy tylko jej ciało. Natomiast bliscy, którzy zostali cierpią z powodu rozstania. Warunki na cmentarzu są zazwyczaj trudniejsze, niż w kaplicy, może padać, deszcz lub być bardzo zimno, może też nie być dostępne nagłośnienie. Z tych powodów ta część jest zazwyczaj znacznie krótsza, może nawet trwać kilka minut.

 

Praktyczne kwestie do uzgodnienia z rodziną (niektóre także z zakładem pogrzebowym):

  • czy ktoś z bliskich chciałbym odczytać wspomnienie o osobie zmarłej? kiedy?
  • jaka oprawa muzyczna? czy w kaplicy jest dostępny instrument? czy jest nagłośnienie?
  • czy orszak z trumną ma prowadzić pracownik zakładu pogrzebowego niosący krzyż?
  • czy przy grobie będzie dostępne nagłośnienie?
  • czy zostanie użyta formuła „z prochu się wziąłeś, w proch się obrócisz” z posypaniem trumny piaskiem? (jeśli to jest grobowiec, to zakład pogrzebowy powinien dostarczyć pojemnik z piaskiem i łopatkę – trzeba to uzgodnić)
  • czy uroczystość przy grobie, przed złożeniem trumny zostanie zakończona wspólną modlitwą „Ojcze Nasz”?
  • czy istnieje możliwość wykonania utworu muzycznego w trakcie składania trumny do grobu? (najlepiej na trąbce lub na skrzypcach, np. „Cudowna Boża łaska”)
  • czy ktoś z rodziny (ewentualnie pastor prowadzący uroczystość) zakończy podziękowaniem skierowanym do obecnych? (ewentualnie zaproszeniem na posiłek)

 

Uwagi:

Pogrzeb ma charakter ceremonii, więc ważne jest, aby porządek i poszczególne kwestie, które mają być odczytane zostały wcześniej przygotowane w postaci wydruku.

Przedsiębiorstwa pogrzebowe zazwyczaj chcą sprzedać jak najwięcej usług, a także zapewniają, że są w stanie obsłużyć każdy pogrzeb. Nie należy ufać takim oświadczeniom, ale każdą kwestię szczegółowo uzgodnić przed uroczystością.

Pogrzeb - podręczniki

Ta strona wykorzystuje pliki typu "cookies" - ciasteczka. Rozumiem. Akceptuję.